Afgelopen zaterdag werd in Arnhem bij het Nationaal Brandweermonument voor de vijfde keer stilgestaan bij alle brandweer collega’s die bij het uitoefenen van onze grote passie het grootste offer hebben gebracht.
Tijdens deze bijeenkomst werden hun namen voorgelezen. Zo zullen wij ons altijd herinneren en nooit vergeten.
Het is mooi dat wij elk jaar stil staan bij mensen die het leven lieten om anderen te helpen. De aandacht voor de nabestaanden van deze helden is echt van groot belang.
De Minister van Veiligheid en Justitie de heer Van der Steur sprak mooie woorden over de brandweer en voor de nabestaanden. Ook de voorzitter van het Veiligheidsberaad mevrouw Faber sprak over de brandweer slachtoffers en dat het goed is om te herdenken. De voorzitter van Brandweer Nederland Stephan Wevers citeerde uit een gedicht dat ging over een brandweerman die niet meer terug kwam.
Daarna vertelde Rob van Kesteren, bevelvoerder uit Haarlem, zijn verhaal over de brand in de Koningskerk in Haarlem waarbij drie collega’s om het leven kwamen.
Juist zijn persoonlijke woorden over verdriet, onbegrip en frustratie raakten mij enorm. Dat hij net voorbij die plek was gelopen voordat de muur bezweek. Over zijn gevoelens naar zijn directe omgeving en zijn collega’s. Het maakte de risicovolle keerzijde van de brandweer passie zeer treffend duidelijk.
Toen hij sprak over de film “Wij komen er aan” waar steeds wordt herhaald “het is niet gevaarlijk, als je maar weet wat je doet” raakte mij dat heel erg.
Ooit kroop ik bij een brand door het oog van de naald. Toen ik weer heelhuids buiten stond vroeg ik me pas af; “waarom deed ik dit eigenlijk”.
Juist dit nadenken over de risico’s is een extra reden om deze herdenking te blijven organiseren. Als we ons bewust zijn van de uiterste consequentie van het soms bijzonder risicovolle brandweer werk, dan kan het helpen zorgen dat er geen nieuwe namen van brandweermensen op het monument komen.
Dit bedacht ik mij toen ik in de rij stond om het bloemstuk namens de VBV voor het monument te leggen. Terwijl de woorden Amazing Grace, voortreffelijk gespeeld door de Gemert Firebrigade Pipes & Drums, nog naklonken in mijn hoofd. Toen keek ik naar het monument. Zocht de namen van de jongens van de Cindu en de duiker uit Utrecht. Brandweer vrienden waar ik ooit mee oefende.
Voor altijd in onze gedachten…………
Marcel Dokter.
